Umut ki...
Gün karardığın da
Dipsiz okyanusların
Kurak bir düşüsün
Bende.
Gün ağardığında
Tecavüz edilmedik tek köşesi kalmamış
Kentte
Belki bir umut.
Umut ki,
Yakılmış ,
Yağmalanmış,
Göç etmiş toprakların
-Sıyrılıp topraktan
Göreceği güneşi
Savrulacağı rüzgarı beklyen-
Tohumunun umudu.
Umut ki
Sen.
Umut ki
Ben.
Umut ki...
(Belgi'ye)
Tansu AltunokKayıt Tarihi : 29.3.2001 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!