gün karardığında
dipsiz okyanusların
kurak bir düşüsün bende..
gün ağardığında
tecavüz edilmedik tek köşesi bile kalmamış
kentte
belki bir umut.
umut ki
yıkılmış,
yağmalanmış,
göç etmiş
toprakların,
-sıyrılıp topraktan
göreceği güneşi,
savrulacağı rüzgarı,
yeşereceği günü bekleyen-
tohumunun umudu.
umut ki
sen.
umut ki
ben.
umut ki...
Kayıt Tarihi : 6.3.2001 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!