Umut Gürses Şiirleri - Şair Umut Gürses

Vardık dost ceme,Medet diyerek,
Evvel Eşiğine niyaz ederek,
Gönül Kabesine Aşkı vererek,
Pirin Kapısından Bir Dem Tattık,

Ana Bacı Kardeş Elele Gelmiş,

İlmik ilmik ipimizi takarız,
Koç kurban oluruz meydana doğru,
Gahi katre olur Yağar akarız,
Bir Mürşid pendinden ummana doğru,

Cemal Hakk'a oku Ümm'ül kitabı,

Muhammed Ali'nin gülleri açtı
Bülbül çoşa geldi figana düştü
Hasan Hüseyn'imin nurunu saçtı
İnci gevher mercan meydana düştü

Zeynel'in kelamı yazıldı göğe

Men aref sırrından bilmeyen kişi
Boş yere oturma erkan değilsin
Dünya arzusundan ölmeyen kişi
Çekil bu erkandan meydan değilsin

Eyyub gibi çile zerre çekmedin

Muhabbet'e meyil verdim,
Canımı yoluna serdim,
Bahçende güllerin derdim,
alıp koklasam ne dersin

Gülü alıpta kuruttum,

Avam ehli siyasetle uğraşır,
Kavga eder durmaksızın bağrışır
Sokak sokak mikrofonla çağrışır,
Muhib uzak durur etmez imtina

Siyasette muaviye tuzağı

Muhabbet irfandır her kişi bilmez
Sırrına agahtır İkrarlı kişi
Allah'ın esrarı herkese gelmez
Kamilin sohbeti yaz eder kışı

Erlerin sohbeti yeke yek olur

Muhabbet kamildir, hizmet etmeli
Aşığın telinden ballar tatmalı
Sözünü ilikten içe atmalı
O zaman hasıldır orda Muhammed

Muhabbet dervişin şalı,hırkası

İlim Şehri derler Kapısı Ali
Pir ile Varmışım ilden Gelirim
İkrar Verdik HAKK'a demişiz Beli
Menzil Aldım Canlar Halden gelirim

Okudum Erkan-ı Cafer Kitabı

Bilmişlik edipte aşma halini
Meydanı çeviren merdaneler var
Uzatma kısa kes hepsem dilini
Sükutla anlatan divaneler var

Aslınla övünüp herzeler yeme