Umut Gül Şiirleri - Şair Umut Gül

olmaz elbette rüşvetin belgesi
çıkmıyorsa eğer vicdanın sesi
garibin kokarken açlıktan nefesi
şiştikçe şişer beylerin ensesi

veren gönüllü alan dünden razı

Açlığım sana susuzluğumda
Kerbela’ ya döndü ömrüm yolunda
Sabır taşı çatladı en sonunda
Kahrını çekecek gücüm kalmadı

Yanında hükmü olmaz yanardağın

Uykularım bölündü,bomba sesleriyle,
Savaş vardı TV de, naklen hem de
Teknoloji harikası bir film gibi
İzliyordu milyonlar,
Havada uçuşan kolları,bacakları.
Yüreği dağlıyordu,

Hep aradım köşe bucak
Sevgi verdim kucak kucak
Aradığım mutluluk
Ne zaman benim olacak
Hak ettiğim mutluluk
Ne zaman benim olacak

Gördüğünde,
kurur dudakların
titrer bedenin
terler ona uzattığın ellerin
yerinden fırlayacakmış gibi
çarpar yüreğin

Bu akşam her yer karanlık,
Sokaklarsa bomboş,
Sokak lambaları yanıp, sönüyor;
Belli ki onlarda benim gibi sarhoş...

Bu akşam yüreğim sıkıntıda,

Bu sana ilk ve son mektubum
Biliyorum asla okuyamayacaksın,
Hep böyle boynu bükük bir köşede kalacak
Söndürülen izmaritin kül tablasında kaldığı gibi…
Ezik ve küllenmiş…

'ana' ya


İnanmasam senin hulus-i niyetine
Alınırdım belki hınzır deyişine

Yarim bayram gelmiş ver ellerin elime
Şimdi dem çekmenin, demidir
Dostlar sizde katılın halaya
Şimdi dem edip, dem sürmenin, demidir….

Heyhat, geçti dem sürmenin demi