Umut Gibi Geçtin Hayattan

Bir işçinin cebinde
Sigara saracak kâğıt gibiydin
Yoksul ama onurlu,
Dolu dolu ama tükenmeye yazgılı
Yani ne zaman elim değse sana
Duman gibi dağıldın avuçlarımda
Umut gibi geçtin hayattan

Yıkık duvarlara yazılmış slogan gibi
Sabah ezanıyla başlayan
Akşam sireniyle biten bir sevda gibiydin
Çalışan ellerde, çatlayan avuçlardaydın
Zulme başkaldıran gözlerde parlayan
Bir mendil gibi
Gözümde sakladım adını

Her şeye rağmen
İnanmak gibiydin yenilmeyen güzel günlere
Bir lokma ekmek gibi özlenen
Sınırsız bir gülüş gibi
Karanlıkların içinden yürüyen
Yorgun düşlerde, uykusuz sabahlarda kalırdı sesin
Direnişin sessiz duasıydın sen

Bir sabah nöbetinde uyuyakalan devrimcinin rüyasında
Alnında öpülen onurlu bir yara gibiydin
Ve geçtin,
Bir sancı gibi
Bir ömür gibi
Bir umut gibi
Hayattan…