Umut dağların yüksek dağların başında kar olmuş.Ve sonsuz yüksekliklerde uçuyor.Peşini bırakmadığımız herşeyin rengi değişik.İçimizde gidilecek bir yerin olmamasıda bizi bilemediğimiz iklimlere itiyor.
Kalabalıkların yalnızlığı ölmüş.Görünmeyen hatıralar yerlerinden birer birer çıkıyor.Yüz vermeyen dünya hiçliğin son perdesini oynuyor.
Gitme kal diyemediğimiz nice hayatlar nerede? Sorgusuz idam edilen hayaller şimdi hangi yürekte?
Bakma soğuk zamanlar gibi yüzüme.
İçimde kal ey umut sessizce.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
