Umut Şiiri - Dilek Atalar

Yıllar sonra karamsarlığa direnmek istedim
Umutla doldurdum içimi
Bahçeme çiçekler ektim
Ağaçlarımı budadım.
Her çatlağında bir anım olan evimi tamir ettim
Rengarenk boyadım
Karamsarken de uğrayan kuşlar,
Yine kondu pencereme.
Bu sefer neşe ile cıvıldadılar.
Bahar geldi, ağaçlarım çiçek verdi.
Kimi kiraz, kimi elma olacak.
Bahçem misler gibi kokmaya başladı.
Menekşelerim, onlar da çiçek açmış.
Rengarenk güller...

Bir gün bir hadsiz,
Sarı gülümü kesmiş.
Diğer gün bir başkası beyazı...
Menekşelerimin hepsi ezilmiş.
Onun kokusuna saklamıştım en mutlu şarkımı.
Kirazlar olmadan koparmışlar.
Her doyumsuz, kendine sanmış açan çiçeği.
Bahçem talan edilmiş.
Ben bu umut tohumunu çok zor filizlendirmiştim.
Artık filiznecek tohum da kalmadı vesselam.