Yüzümü öpen bir yalnızlık
Kopmuş köhne çağından
Kim bilir kutsal adına
Ne çocuklar doğurdu…
Uyduruk özgürlüğün,
Bukağılı, sancılı yanlarıyla
Kaygan bir zeminde
Koparmak istiyorlar,
Yılgı salarak yüreklere
Yiğitliğimizi…
Görkemli sofralarda
Mührünü kırmışlar ceddin
Geceye karşı teyakkuzdayken biz
Küllerden ateşler yakmışlar…
Gizli kelimelerle
İkircikler salmışlar patikalara
Sokak sesli arzuların
Kucağında tükenirken bizliğimiz.
Bağrımızda yara
Ağyarı öpen ey atalar!
Unutulmuş öyküler getiriyoruz.
Hiç yazılmamış şiirlerle,
Tutunuyoruz kentin şiirden burçlarına.
Umulmadık bir şeyler olabilir bugün
Umulmadık şiirler yazılabilir
Kan varsa bütün kelimelerin altında
Bir gül elimizde kuruyabilir.
Sessiz harflerle gece,
gündüze dönebilir…
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 12:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!