Hayal kuruyorsun çocuk,
Umutlarının beşiğini sallıyorsun.
Sen ona gülüyorsun ama,
Ağlıyor hayallerin sen üzülüyorsun.
Elleri üşüyormuş küçüğün,
Avuçlarına alıp seviyorsun.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta