En umutsuz anımda
Gökyüzünün yağmurları altında ,
Yüreğimin derin sessizliğini bozan
Dumanı tüten evlerin üzerinden uçan ,
Kanatları umut diye çarpan ,
Evsiz yurtsuz korunaksız ,
Binlerce çığlık sesi duydum.
Minicik sığırcık kuşları ,
Bana hayatın her şeye rağmen ,
Yaşamaya değer olduğunu öğrettiler...
Sonra çevirdim yüzümü ;
Bir gün denizlerine baktım .
Bir gün dağlarına .
Bir gün ormanlarına .
Var mı Vatanım gibi dedim ,
Ömrümü süreceğim daha güzel bir Dünya ?..
Kayıt Tarihi : 23.11.2022 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!