Umudum Yarınlarda Şiiri - Karanlık Şair

UMUDUM YARINLARDA

Sevgili yarınlar…
Bugün ellerim titreyerek yazıyorum sana,
Çünkü dünden kalan bütün hayallerim,
Geceyi kanatlarından süzülen yağmur gibi
Düştü yüreğime birer birer…
Kırıldım, dağıldım, un ufak oldum…
Ama hâlâ bir köşemde senin ışığın var.

Biliyor musun?
Ben bugün kendime bile küsken,
Gözlerimden sarkan bütün yorgunluklara rağmen
Sana bir umut saklıyorum.
Belki de en çok buna ağlıyorum işte;
Kendime bile güvenmezken,
Yarınlara umut bağlamama…

Gece uzun…
Sokaklar sessiz, yüreğim yorgun…
Bir tek yıldız var gökyüzünde,
Belki de senin gözlerin gibi parlayan.
Bütün karanlığa inat,
“Ben hâlâ buradayım” der gibi.
O yıldızın dilinden seni soruyorum.
“Gelecek misin?” diyorum,
“Beni bu yıkıntıların altından alacak mısın?”

Sevgili yarınlar…
Ben artık gülüşlerimi unutmaya yüz tuttum,
Kalemim bile titriyor cümleleri kurarken.
Biliyorum, dünden bana kalan bir sürü yaralar var,
Ama ben onlara rağmen sana mektup yazıyorum.
Çünkü belki de bütün şiirler,
En çok ağlayanların ellerinde filizlenir.

Belki bir gün…
Beni en çok yaralayan ne varsa,
Senin içinde şifa bulur.
Belki bir gün gülümsemek unutulmuş dudaklarımda
Tekrar yerini bulur.
Ve belki bir gün,
Yarınların adını umut koyarım yeniden…

Sevgili yarınlar,
Beni duyuyorsan eğer,
Lütfen biraz acele et.
Çünkü bu yorgun kalbin
Artık beklemeye mecali kalmadı.

Umudum sensin…
Ve ben,
Bütün karanlıklara rağmen
Hâlâ sana inanmak istiyorum.