Fırtınaların ısrarıydı uzaklar,
Görebildikleri kadardı esişleri,
Dağların zirvelerini yalayıp geçen..
Tabi öbür yüzleri de vardı yüzleşemediğim.
Fakat evde yüz-yüzeydik duvarlarla,
Dört duvarın dördü de aynalarla kaplıydı,
Çirkin görünen hayat beni ihata ediyordu.
Süfli bir aşkın nazarlarında kalıyordum,
Gizlenemeden.
Duvarsız zindanların mahkûmları gibi,
Ağlaşıyorduk benzerlerimle birlikte..
Mahcubiyet prangası takılıydı/
masum yüreklerde..
Sonra çömlekler içinde mayalanmış
şarabın, dibine çöktüğü olurdu tortusunun..
Hayatın hayatsız oluşuydu sendeleten;
Bulutların gözyaşlarının dinmesini/
beklemişimdir hep kuytularda..
Çatıların altına çekilerek..
Üstelik gök ıslak, yerler ıslaktı,
Beni bana anlatan aynalar gibiydi
Akşamüstü bulutların altında kalırken;
Bulutların gözyaşlarının dinmesini/
beklemişimdir hep..
Dinmesini beklemek ümit demekti;
Ümit ise yaşamak!
Peki beni ümitsiz eden neydi?
Ölümü öldüremediğim için miydi.?
30.04.2024
Kayıt Tarihi : 2.5.2024 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ümit dışında ne varsa tükenir insanda
Kalan hoş sada olur.
Tebrikler Üstadım
Var olunuz şairim.
SELAMLARIM
Ümit ise yaşamak!
Peki beni ümitsiz eden neydi?
Ölümü öldüremediğim için miydi.?
Tebrikler hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun anlam dolu mısralar keyf alarak okudum nice şiirlere inşallah
Sonsuz saygılarımla
Gizlenmiş manaları
su yüzüne çıkarma
İstidadına sahip bir
zihnine sahipsiniz.
Büyük bir özellik.
Ben de sizi tebrik ederim.
SAYIN MUSTAFA BAY
TÜM YORUMLAR (7)