serin güz rüzgarları okşarken saçlarımı
herşeye rağmen bir dışarının kokusu yüzyılımız
sen ki ayrılığın tınısı
bir gülüşündür anılarımın portresi
inatçılığı kendiliğinden acılarımın alev yalımı
beter bir aşk sınırlı değil izniyle burjuvazinin
önlüğüm beyaz yakam düşlerimle sararttığım mendilim
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta