Biliyorum sen yine parmak uçlarımda eriyip gidiyorsun. Yılların geçmesiyle kabaran hasretimin kök salınan toprağında.
Bir fidan misali yeşermeye yüz tutacaksın.
Büyüdükçe içimde yanan ateşin küllerini savurup beni yeniden hayata bağlayacaksın.
Yokluğun toprağımı çoraklaştırmayacak biliyorum
Bir dokunuşun binlerce hücremi yeniden canlandıracak. Mevsimler gibisin tıpkı
Ve ben senin en çok bana yağmurları getirdiğin baharı seviyorum.
Ardından içimi ısıtan güneş gibi sıcacık dokunuşlarını, Yokluğun hazandır.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta