Ümitlerim Şiiri - Karanlık Şair

ÜMİTLERİM

Sevgili Yarına,
Bu satırları, ellerim titreyerek yazıyorum,
Çünkü yıllar geçti, içimdeki çocuk hâlâ ağlamayı biliyor.
Bir zamanlar kalbimde çiçekler açardı,
Şimdi o çiçeklerin gölgesinde oturuyorum.

Benim de hayallerim vardı bir zamanlar,
Küçük bir ev, sıcak bir soba,
Belki başımı koyacağım bir omuz…
Ama yollar, hep yağmurlu ve taşlı çıktı bana.

Yine de vazgeçemedim,
Gözlerimin en derininde bir ışık hep yandı.
Bazen küçücük bir tebessümle,
Bazen de gökyüzündeki bir yıldızla tutundum hayata.

Ümitlerim…
Siz benim son sığınağımsınız.
Her şeyimi elimden alsalar da,
Size sarılınca hâlâ nefes alabiliyorum.

Biliyorum,
Hayat kırık bir cam gibi kesti ellerimi.
Ama ben,
O camdan güneşin doğuşunu izlemeyi öğrendim.

Sevgili Yarına,
Eğer bir gün yollarım biterse,
Ümitlerim, size emanet olsun bu yürek.
Belki bir gün,
Başka bir baharda yeniden filizleniriz.