Dünyaya geldin tarlada
Ne okuma bilirsin ne de yazma
Yapılacak çok iş var daha
Çekip nereye gidersin Ayşe'm?
Ömrün geçti çapada
Sirayet ederken damarlarıma
Usul usul bu heyecan
Nâle eder durur ama
Kurtulamaz gönül bu meyustan
Mamafih hayal kurar bir yandan
Bozkırın kaderidir ayrılık
Açılamazsın ona için hep kalır yanık
Tarlada çalışırken ne hoştur bir bakır yayık
Bakma bana öyle hasretin bozkırımda koca bir yarık
Bozkırda sevdalar hep içlerde yaşanmış
Sen, en yazma aşkına sahip adamı şiire küstüren kadın!
Konuşulacak bir şairin ölüm gününde adın
Tüm şiirlerin sana yazıldığı yayılacak kulaktan kulağa halkın
Senden sonra şiir yazmadığı öğrenilecek adamın...
Dedem korkuttan oğuza
Aprınçurdan tut yolluga
Dolaştı eserlerimiz
Biz ki kahraman Türkleriz
Sadece kılıçla değil
Adını Elif koydum senin
Çünkü sen elif gibisin
Eğilmez bükülmezsin
Bir o kadar da zarif
Kutlu kitabın ilk harfi
Ben Fatih'im
Karadan yürüdü gemilerim
Ya ben Kostantininye'yi
ya Kostantininye beni alır dedim
Atımı kaldırdım deniz içinde şaha
Şahi ile yıktım surlarını başlarına
Söyleyin bana aşk üstadları!
Tarif edin şu içimdeki yanan ateşi
Var mı bu illetin benzeri yahut eşi?
Söyleyin halkın içinden insanları
Hiç mi bunun günahına boyun eğmediniz?
Sol yanıma açtığın derin yaraya
Var mı söyle bulunacak deva?
Giderken çıkmadı ne bir ses ne bir seda
Söyle sevgilim bu nasıl veda?
Kalmadı bir omuzdaşım
Ağır geliyor omuzlarım üstüne başım
Sağım yaralı, solum içiyor şerbet
Uyan ey uyuyan millet! Ben yorgun bir erbaşım
Gelmedi ne bir mektup ne bir haber
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!