Alihoca/Ulukışla/NİĞDE
karamsarlık, omuzlarımdaki yük “kurşun ağırlığınca”…
çaresizlik, göz bebeklerimdeki kara…
ümit, bir derin dondurucuya seralanıp konmuşken;
sanılmasın ki arada bir parlayınca
içimizdeki kor / ateş yangınlara verdik ara!
mümkün mü hayata dönmek bunca ağır yanmışken? ! .
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Devamını Oku
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
umudun dondurucuda seralanması..... yaşamdan cıkmamalı ,onsuz kalmak fikri bizi yıkabileceğini tekrar hisettim,ne güzel bir duygu umudun canlanması,ve satırlarınızda ümide kavuşmanın hazzını tazeledim.kendi adıma hisettirdiklerinize teşekkür ederim
Güzel olmuş Ahmet Bey. Ümitler hep yeşil kalsın yüreklerde...Tebrikler. Sevgiler
Kutlarım...
İnsan ümit ettikçe yaşarmış...
Ümitlerin bittiği yerde, hayatta bitermiş.
Yepyeni ümitler sizi bağlasın...
Saygılar....
karamsarlık, omuzlarımdaki yük “kurşun ağırlığınca”…
çaresizlik, göz bebeklerimdeki kara…
__Kaleminiz hiç susmasın....Tebrikler..
Üstadım..vallahi değerli kaleminiz şahlanmış bu şiirde...Tebrik ederim..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta