Mâzi dediğimiz şey, sanki iyi zamandı...
Havâlar kirlenmemiş; denizler, sütlimandı...
Doğadaki haşerat bile, az müslümandı...
Kaderin cezasıydı halklara taun, sıtma;
Son devrin insanları, yapay mikropla yandı...
Kendince, değerli bir şey yok, insanlıktan gayrı;
Yakar, yıkar ve öldürür; söz ayrı, eylem ayrı...
İşlediği katliamın, haddi, hesâbı yoktur;
Denmez mi bu teröriste, ya komünist, ya sayrı...
İnsansever aslâ olmaz böyle insan kasabı...
Dünya bir öğütendir, açanları soldurur...
Besleyip, büyütüp, yer; şekil, biçim oldurur...
Gamlı ibretle bakar, gamsızları güldürür...
Sen sandın ki bu yerler, zom olmuşlar sofrası;
''Sıçtım bu dünya'ya der, külotuna doldurur''...
Burda, ne has şâir, ne de şiir seçilir;
Çünkü, akıl fikir, Marxın istilasında...
Her gün, sevgiden çok, kin dolusu içilir;
Yönetenler, zulmet yayar, gün ortasında...
Hödük dersin, onu küfür sayar silerler...
Gece gündüz;
çeşitli ışıklarla,
nûra garkolmuş gibiyken,
dünyâ,
çevre,
mekân...
Nedendir bilinmez, bu habis illet;
Bir vücutta, durur durur çıban çıkarır...
Mikropları söndürdükçe bu millet;
Nice çıban başları, yerini alır...
Öz-üvey aslında biriz nihâyet...
Habil ölse, Kâbilin bed adı kalır...
Vatan sevmek îmândan diyor peygamber, atan...
Sevilmez mi hiç bu din, söyle bu Cennet Vatan...?
Allah, kahhar ismiyle, tümünü kahreylesin;
Helâk olsun hâinler, yurtta kaos yaratan...
Kimileri sus be der, ağza göre şerbet sun...
Sözleriyle fiilleri bu kadar ayrı;
Başkasına rastlanmaz onlardan gayrı...
Sözde insan sevgisi dolu içleri;
Acımadan öldürürler, ayırmazlar hasta, sayrı...
Demirden, tunçtan;
Kaderi ne kadar bozuk memleket
Sarmış harmanını yılan çıyanlar...
Yağan rahmet değil; kaos,felâket
Arttıkça artıyor zarar ziyanlar...
Orda; çalmak, çırpmak, sömürmek gâye...
Çok hızlıdır âdemoğlu,şeytanı sollar geçer
Menfaatı neredeyse orayı çabuk bulur
Kor ateşi tutacaksa uygun bir âlet seçer
Paslı demir az gayretle işlenip maşa olur...
Hiç gördün mü eritilmiş maşa olmuş elması
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!