açığa çıkartır, içimde
gizli gizli sakladıklarımı.
tebessüm ederken günlük olaylara,
konuşulanlara
şimşek çakar gibi gelir
kaplar içimi sensizliğin
ben ne yeminler bozdum gülüm.
sokağın karanlığa saplandığı noktalarda
kaç isyan sözcüğünü dilime kilitledim de
ses etmedim ahali uyanmasın diye.
uyanmamalıydı çünkü işlerine erken vakitte giden memurlar,
kalbi kırık kalmış bir cocuk ağlıyordu belki
birbirlerine sarılmış ağlıyorlar
belli oluyor hallerinden, içlerinde
adlarını koyamadıkları yangın var.
bunlar, bu yangınlar,
onları kül edecek
savuracak küllerini rüzgar.
seni seyrederdim, uzaktan
genelde canım sıkkınken
(bilirsin benim canım hep sıkkındı).
insanlara karşı gülüşlerine,
merhametine
tebessüm eder, mutlu olurdum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!