Ülkü Kara Şiirleri - Şair Ülkü Kara

Çekil yanı başımdan bir bilinmez yolda yit
Ümitle beklediğin harmanın ben olamam
Hangi şahın yazdıysa durma haydi ona git
Hikmetle okuduğun fermanın ben olamam

Biliyorum seni ben ne boransın ne de kar

Hemhâl
Akıl zonklamasının son durağıdır hemhâl
Doruk noktasındaysan, derlenip toplan derhal.

Şükür
Yaprakta tırtıl olsa, eder teşekkür Sana

Kefenimi giyerim,
Tabutuma binerim.
Dostlara mı giderim,
Narına mı bilemem.

Suçlayamam pederim,

Bir yar ki dehlizlere sürüklüyor nefsimi
Kaşı gözü tektendir sanarsın ecelerden
Gölgesinden korkarım kesiyor nefesimi
Şiirlere sunayım umarsız hecelerden.

Şehir şehir gezerdin/m
Bir zamanlar gülerdin/m
Kimbilir yoktu derdin/m
Bir zamanlar gülerdin/m

Bir lokması sinmezdi

Hazan vurdu dört yana
Savrulup ta yel olduk
Dün ayrılmaz bütünken
Biz ne zaman el olduk

Boşa koysak dolmayan

Tamam karmakarışık duygular anlıyorum
Çıkmaz sokaklarda ben bir çıkış arıyorum.
Ülkü Kara

Taşa, toprağa, suya, düştü cemreler bir bir
Niye bahar gelmedi bu karanlık ta nedir?
Acıyı anlatmaya söz kifayetsiz gelir,
Bağrımızı deliyor, korlanmış kızgın demir.

Bir adım ötesini hesap edemez oldum
Üşüştüler başıma baykuş ve kargalarım
Emekler heba oldu ne umdun da ne buldum?
Bitip tükenmiyor hiç hayatla kavgalarım.

Halimi anlatamaz dağ taş gelse de dile

Dille atılan düğüm diş ile çözülemez
Bir hak terazisi var rüyadayken görülmez
Şu yalan dünyayı sen gerçek sanma azizim
Bir hesap günü var ki mazlum olan üzülmez.