kara sabanla
toprağı sürenler
aç kaldı
ülkemde
Çok şey var ki, geride kaldı
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
Devamını Oku
Dönüş yolları kapalı,
Kara otağ içindeyim;
Yerde de kara bir halı...
Çok şey var ki geride kaldı
Nice sisli-sevgili yüz
kalemine sağlık selamlar
'güzel bir gönderme anlayanlara....'
Ülkemizde öyle çok aç klan var ki anlatım harika yüreğinize sağlık
durum tespitine dair bir şiirdi ve etkisi henüz başlamışken birden bitiverdi. dolayısıyla bu şiirin mutlaka devamı olmalı diye düşünüyorum dostum,
bir kez daha göz atarsan sevinirim.
emeğini kutluyorum...
ülkemin toprakları insan ile beslendi.. bugünler için miydi...?
önce bedenler aç bırakılılmalı ki...
sorgulama yetisi, akıl karanlığa itilmeli...
şiir düşündürmeli dedirtti....
kutlarım.. saygımla....
yüreğine sağlık kutlarım muhabbetle
Bugün bugünümüz çok mu farklı
Atamızın Yorumsuz
Tarihimiz sayısız savaşlarla doludur. Biz bu savaşlardan baş kaldırıp ne memleketi imar edebilmiş, ne de kendimiz refaha kavuşmuşuzdur. Bunun sebebi, bizim suçumuz olduğu kadar düşmanlarımızın da suçudur. Çünkü başta Ruslar olmak üzere düşmanlarımız hep şöyle düşünürlerdi:
- Türklere rahat vermemeli ki, başka sahalarda ilerleyemesinler...Bunun için de sık sık başımıza belalar çıkarırlar, savaşlar açarlar, balkan milletlerini “İstiklal” diye kışkırtırlardı.
Biz böyle durmadan savaşırken de o zamanlar askere alınmayan gayri müslimler zenginleşirlerdi.Onların neden zengin, bizim neden fakir kaldığımızı bir köylü, Atatürk’e verdiği kısa bir cevap ile çok güzel açıklamıştır.Atatürk, Mersin’e yaptığı seyahatlerden birinde, şehirde gördüğü büyük binaları işaret derek sormuş:
- Bu köşk kimin?
- Kirkor’un...
- Ya şu koca bina?
- Yargo’nun...
- Ya şu?
- Salomon’un...
Atatürk biraz sinirlenerek sormuş:
- Onlar bu binaları yaparken ya siz nerede idiniz? Toplananların arkalarında bir köylünün sesi duyulur:
- Biz mi nerede idik? Biz Yemen’de, Tuna Boyları’nda, Balkanlar’da, Arnavutluk Dağlarında, Kafkaslar’da, Çanakkale’de, Sakarya’da savaşıyorduk paşam...
Atatürk bu anısını naklederken:
- Hayatımda cevap veremediğim tek insan bu ak sakallı ihtiyar olmuştur, der dururdu.
Ne olacaktı şair dost; bolluk çiçeğine durmuş ekmekle mi besleyeceklerdi?
Var, sen, şiirini yaz gene bu sevdanın.
Kalemin daim olsun e mi?.
daha nice onurlu insan bu ülkede aç kaldı.keşeke onlrı bir bir sıralasydınız derim. işçi köylü emekçi her kesim. yinede bu toplumsal yaraya bparmak basan şiiri beğenilmediği anlamına gelmesin. bizimkisi keşke yazısaydı gibisinden bir temenni.
şair olarak toplumun kanayan yarasına parmak basan kaleminizi ve sizi kutluyor, saygılarımı sunuyorum.
Aç kalır...köylüye ekim yapmadığı için para verirsen...büyük abinin tohumuna muhtaç bırakılırsan...onun dediğinden başkasını yapmazsa...açlık, kölelik... hepsi olur...Kutluyorum arkadaşım. Saygılar
Anadolu'yu yurt yapanlara inanaların çilesi bu...
Yaşamı algılayabilen her us bunun ayırdında ne yazık ki..
Tarihi bir ''misyonun'' bırakıtını koruyacak olanların ufalanarak rafine edilmesi sürdüğü sürece aç'lık da sorun olmaktan çıkacak.
Ufukta yaşamak/ölmek seçenekleri kaldı.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta