Ulak Şiiri - Mine Kuş

'' Bir kuş yarası var burada
Gelip ,ipleri kessin içten kanatlılar ''

Kadim bir kitabede okudum
Bulut sağınca gözyaşlarını
Toprak eşecek sırlarını
Şimdi diz kırın , dil hünkârları
Kâinat fısıldayacak !

El ayak çekilince
Kurt kuş uyuyunca
Bilip susana
Susup yutana
Başlasın kıyam
Seslendi gizlendiği yerden rüzgâr
Dil sussa da, kalbin yüz dili konuşacak.

Günler ,günleri sürdü
Yangın yeri köylerden geçtim
Mühürlü kozalara döktüm içimi
İhaneti uladım uçlarına
Karıştı birbirine sular
Eskimiş , ekşimiş, içilmeyince kuyular
Hû
Yerin kulağı yok ,dilin kemiği fesat
Geçtim yedi kapısından cehennemin
Neden ?
Meryem'in rahmine çıktı hesap.

Azrail'in unuttuklarından
Sır çaldım
Alnı dövmeli bir kadın seslendi ardımdan
Unutma
Kavminden kalma bıçak sırtında
Ateşin izi , suyu nefesi sensin
Dudakların sunak
Masumiyetin mabedindeki ,kadim aşkla işaretlediler seni
Bak alnına
Biat etmeyenleri ,gözlerinin karası efsunlayacak
İyi belle
Leyl'in , hükümranı puhu
Seherin ,gelini kuğu
Kadınlar ve kuşlar başlarını çevirmeden görebilirler
Hiss-i kable'l vuku !

Şahidim ol, ey leyl
Zaman denilen söz kime aitti
Dil iğneli beşikte, ölümcül yaralar bırakacak
Nar'ın kalbini inciten kabuğu idi
Kırıldığım yerin inkârını devirdiğimde
Sesim köz kokacak
Ten değiştirecek dağlar
Doruklara süreceğim dört nala
Bir gece gözlü ulak
Aşkın masalını anlatacak

Asa bende
Gözleriniz açık uyuyun artık kuşlar
Şairlerin kulağına aşk fısıldanacak !

/ MineKuş //