Beyoğlu’nda bir kadın
Düşler akıyor sarnıcından
Saçlarında yaz esintisi
Gözlerinde Vivaldi sessizliği
Henüz on beş yaşında
Güneşi içmiş bir buğday tanesi
Karışıyor aklım sen gelince
Kapımı çalıp çalıp kaçan
Yaramaz çocuklar gibi
Oyun oynuyor benimle aşk
Perdeleri çekili evlerin
Huzuru soluyor gece
Birçok hikâye kavuşmuş birbirine
Seni düşünüyorum
Bir sokak kedisinin
Bakarken sahipsiz gözlerine
Yağmurlar yağıyor şimdi
Yarım kalan öyküler üzerine
Bağışlamadı zaman
Ve geçip gitti
İçimize kar yanığı ayazlar bırakarak
Bir arpa boyu yürüdüğüm
Yolculuktun sen
Yüreğimin ışıksızlığı
Muamma bir aşkın
Yalnızlaştıkça
Sende kalmak isteğiydin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!