Uğur Toptaş 2 Şiirleri - Şair Uğur Toptaş 2

Çok şükür elimiz ayağımız tutuyor
Başkalarının mutluluk artıklarıyla da beslenmek ne demek
Altın bir bilezik gibi duruyor yaşamımız elimizde
Gider evimizi inşa eder
Pencere kenarlarına çiçekler koyar
Güzel bir kitaplıkta yaparız

Tüm insanların Tanrısı iyidir
Tüm çocuklar masum
Tüm diller biraz çocuktur
Her dilin mırıldanılan bir şarkısı
Her şarkının bir hikayesi vardır
Yeşillikler hep insanın içini açmıştır

Bir daha geleceğiz
Bir daha o güzel kentlerde gezeceğiz
Bir daha her taşını duayla öreceğimiz yapılar yapacağız
Dayan kitap ile dayan iş ile diyen bir şair daha doğacak
Bir daha evler geniş olup misafir odaları dolup taşacak
Kısa çöp uzun çöpten hakkını alır diyen yürekli bir şair daha çıkacak

Ne büyük bir eşitlik
Böceklerin Tanrı’sıyla benim Tanrı’m aynı
Kim diyebilir ki böcekler düşünemiyor
Böcekler sevmiyor
Böceklerin bir bekleyeni yok

İnsan soyunun en büyük utancıdır insanı insanla çürütmek
İnsanın insanı çürüttüğü kadar
Toprak çürütmedi ölüleri
İnsan bir başına bu dünyada kalsa da
Kendisini kendisiyle çürütür

Doyasıya sevmek istiyorum
Tabi onu da becerebilirsem
Bir bunu çok seviyorum işte
Sevmeyi
Bir gülmelikde olsa
Sevmeyi

Düşmanın sevmek gibi bir işi gücüde kalmamış
Oysa biz bir gün sevmezsek ertesi gün açız
Günlük taze sevmeler peşindeyiz
Eskimiş dili unutulmuş sevmeler poşetimize girmez
Onun içindir ki her defasında düşmanlığı unutup hiç görülmemiş şekillerde gülümseriz

Evliyam dediklerimin herhangi bir insandan başka bir şey olmadığını
Kedilerinde verem olabileceklerini
Dostlarında yabancılaşabileceğini
İnsan çok geç anlıyor
Çok geç anladığı için de ömrünün bin yıl olması gerekirdi
Belki böylece insan asıl insanlığını bulmuş olurdu

Kötüler iyileri öldürerek yok ederler de
İyiler kötüleri öldürmeden nasıl yok etsin?
Kötüler iyilere evlat acısı çektirirler de
İyiler kötülerin evlatlarını almadan bu acıyı nasıl çektirsin?
Kötüler iyilerin aşını çalıp aç bırakırlar da
İyiler kötülerin aşını çalmadan nasıl aç bıraksın?

Zaman dağlara kuşlar için buğday serpildiği zaman değil artık
Kapıda köpek susuz
Havada kırlangıç
Zaman ruhların söz verdiği zaman değil artık
Unutulmuş yeminler
Unutulmuş yemin ettirten