açtım kollarımı sarmak için yüreğini
gel kurtar beni yalnızlık denilen yalnızlıktan
özledim gözlerine bakarak uyumayı
gel kurtar beni uykusuz gecelerden
yüreğim sen gittin gideli kanıyor
ben kendi kendime avunurken
benim dünyamda seni çok seviyorken
iki damla yaş aktı sen bana olmaz derken
avunduğum hislerimin ihanetine uğradım
boşu boşuna hayaller kurmuşum
ağaçsız orman gibi kurak bedenim
sen yoksun suyu eksik denizimin
iki kelime dudaklarının arasında
ya yeniden doğuşum
yada bitişim benim
gözlerindeki yaşlar yakarken bedenini
ayrılık acıtmadımı yüreğini
sen adam olmassın anladım
hala yüreğini dinliyorsun çocuk
büyütememişsin duygularını
Vuslatın ardından dindi denizlerimin dalgası
İçimde atamadığım sevdanın acısı
Her son deyişimde büyüyen yalnızlığımla yaşadım odamda
Kalbimde son kırıntıların kaldı acıtmıyor,ağlatmıyor artık
Sen en zor olanı yaptın ayrılığı seçtin
Bir Gün Batımı Gibi Renksiz Bir Aşk Bizimkisi
Ne Sen Bendesin,Nede Gözlerin Yanımda
Eflatun Bir Haykırış Bedenimden semaya
Kafiyesiz Şiirlerimin Sebebi Sensin
Ben Veysel den Aldım Dersimi
çocuk gibi safmışım seni severken
yıllar sonra anladım ve ağladım
nasıl inanmışım gözlerine
kandım kendimi yaktım uğruna
kandım beni sende seviyorsun sandım
nasıl uyurum bu gözler nasıl kapanır
bu acıya yürekler nasıl dayanır
yokmu vicdan dünyada yaşanmaz sessiz çığlıkla
ben nasıl bölerim lokmamı kardeşlerim ölürken
duydum arkadaşlar bahsetti iyi değilmişsin
sen hata yapmazdın ama cahilce sevmişsin
kalbinemi yenildin söylesene arkadaş
üzüldüm haline kendine gel bir an önce
kopup gitmeni istemem hayattan
kar gibi beyazdı düşlerimiz
hani hiç bitmeyecekti sevgimiz
bak şimdi boş kaldı ellerimiz
masum gözlerle bakma yeter
ben seni yüreğimle sevdim delice
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!