Uğur Ata Şiirleri - Şair Uğur Ata

Seni dokuyorum duygularıma,
Gün batımlarından doğuşlarına dek.
İlmek ilmek, renk renk…
Seni çiziyorum yeniden yüreğime!
Seni yazıp yazıp yırtıyorum şiirlerimde,
Gözlerini gözlerimde hissediyorum,

Bugün…
Akşam inmiş kaldırımlara,
Köşe başında bir dilenci, yazgısına ağlıyor.
Yağmur bir bardaktan boşanırcasına…
Bir çocuk koşuyor kaldırımlar boyunca, ıpıslak!
“simit” diye bağırıyor,

Masamızdan üç portre
Sen, ben ve diğerleri
Ben; sigaramı yakmış, yalnızlıklarda
Sen; diğerleriyle sohbet içinde
Ben; duygusal...
Duygusal şiirler gibi duygusal

Gece yarısı derin uykumu bölen,
Sessizliğin sesi.
Kulaklarıma uğultusu gelen,
Karanlığın nefesi.
Yeryüzünde güneşle gölgelenen,
Gökyüzünün gölgesi.

Bırak hüzzam çalsın bu yalnızlık faslı,
Sizli bizli konuşuyor kelimeler
Bırakınız senli benli olalım sizinle.
Çünkü 'Sen', 'Ben' derken,
Bakarsın 'Biz' olmuşuz yaşamın bir yerinde.

Akşam olunca bir hüzün çöker üstüme,
Bir efkar basar her tarafı,
Dertler gelir hep dertler üstüne
Yalnızlık habercisi kapımda
Ve ben dertlerle iç içe.

Mutluluk mor dağlarda açan bir Nergis ise
Ben de o dağın eteğinde biten Kevenim
Gönlüm karanlıkta zaten alışık sise
Benim olmadı, olmayacak sevenim

Anılar anımsanmaya devam etmeli,
Bir bahar güzelliğinde olmalı bu anlar.
Bu yaşım ağlayarak geldi, güle güle gitmeli,
Şimdi anılarda kalan, bir sonbahar.

11.01.2000 (doğum günümün sabahı)

Konya’da bir akşam vakti
Bir elim sımsıcak anılarda
Boşlukta öbür elim
Salıvermişim rüzgâra hıçkırıklarımı
Artık...
Umutlarımı da yitirdim güzelim

Zulümden korkmuyorum, ölümden korkmadığım gibi.
Çünkü! Zulüm sabırdır, ölümün kavuşmak olduğu gibi.
Ölüm; kavuşmaksa zulüm olsa ne yazar! ! !
O zaman bu gönül neşeyle mezar kazar.

27.05.1998