Ufuk Şen Şiirleri

Sana tabi olmak aşk bahçesinde
Çiçekler içinde gezmeye benzer
Sensin insanlığın en yücesinde
Aşkın okyanusta yüzmeye benzer

Senin için yaratıldı kainat

Saymadım bu sensiz kaçıncı bahar
Yıllardır keyfime hep keder verdim
Vefasız, seninle ölene kadar
Aşkı meşk etmeyi ne çok isterdim.

İçimde maziden kalan bir ukde

Sen gönlümün sarayından gideli
Gülemedim gülemedim sevdiğim
Çok ağırmış ayrılığın bedeli
Bilemedim bilemedim sevdiğim

Unutmadım garipseyen yüzünü

Gülmedi gözlerim sensiz gülmedi
Bir bilsen ne kadar özledim seni
Gurbetin treni gelmek bilmedi
Ankara garında bekledim seni

Seni umut etmek bile ne güzel

Yıllardır sen varsın gönül sahnemde
Aşkın ilk gün gibi yanar sinemde
Ve sen olacaksın yine son demde
Öyle kolay değil unutmam seni

Kolay değil seni sensiz yaşamak

Bilmem hatırlar mısın bir bahar akşamıydı?
Bir ağacın altında buluşmuştuk seninle.
O gece ay ışığı, yıldızlar bambaşkaydı.
Atıp derdi, kederi mest olmuştuk seninle.

Hiç bitmesin demiştik bu pırıltılı gece.

Gönlümde beslediğim ümit hiç eksilmedi
İmzanı o deftere attığın güne kadar
İçimdeki yangını hiç kimseler bilmedi
Ta ki bir güneş gibi battığın güne kadar

Bir kez uğramadı mı hayalim gözlerine,

İçimde bir hüzün var gittiğin günden beri
Bu hicran yarasını söyle silecek misin?
Giderken ardındaki bıraktığın eseri
Merak edip görmeye bir gün gelecek misin?

Gelsen bile iş işten çoktan geçmiş olacak