Uçurum Şiiri - Mücahit Kurnaz

Kenardayım, parmak ucumda asılı kırılgan zaman,
Hayatla ölümün o incecik, bulanık sınırında lahza'i zaman
Bir gamzelik hafif rüzgâr yetecek, ha itti ha itecek, eyvah aman,
Bakışların infaz hükmü, dudakların mühürlü bir ferman,
Bu nasıl bir bela, nasıl bir aşk ki canâna vermez aman.
Başım döner, dünya fır döner, ey Hızır, bir el uzanır mı?
Bu mahşerin belası, bu zulme çalan güzellik can alır mı?
Deccal'dan ürkmedim, felekten korkmadım, şimdi tir tir titrer canânım
Sarı güle bakmaktan ödüm kopar, her saniyesine bin can adarım.
Ferman yazılmış çoktan, mürekkebi kan, masa kurulmuş, son söz hazır.
Ne bir adım geri, ne bir adım ileri; kurban seçilmiş, her şey nazır.
Tam ortasındayım kendi mahşerimin, bu kaçınılmaz bir yazgı hâzır ve nazır
Yetiş Ey Hızır!