Uçurum Şiiri - Cihan Gürel 2

Tepedeki yerin adı uçurum
Önce yanına alır
Sonra işini bitirir adamın
Çakılıverirsin yere 
Düşmez kalkmaz
Bir sen misin bu dünyada
Aramızda mesafeler
Lakin gelecekte
İkimizi olduğumuzdan
Daha yakın yerde
Bir araya getirir bu hayat
Ümidini kaybetme
Ümidini yalnızca
Korkaklar kaybeder
Mevcudiyetin temelinde
Gerçeği bulana dek
Başka ihtimale kapalıdır
Bu zenginlik asaletten mi söyle
Ya da birileri seni durduramadı mı
Diğerlerine anlattıkları lakırdıyı
Sana yapmalarına
İzin vermedin değil mi
Ben de vermemiştim
İnsan oğluna
Akıl veren zaten
Yüce İlâhi plan
Plânı tersiyle iter
Ben oldum diye gezenler
Durmadan hazıra konarlar
Lâkin sır dedikleri
Aynanın ardında saklıdır
Göçüp gidene kadar
Bir gün sana da uğrarlarsa
Şaşkına çevirirlerse şayet
Ne akıl kalır o vakit
Ne de çılgınlık yapacak
Serseri ruhun
Ben uymadım onlara
Sevdiklerime sarıldım
Zor zamanlardı evet
Sonuçları düşünülmeden yaşanan
Tek yer sevdiklerimin yanı kalmıştı
Doğru bildiğim ne kadar
Canımı acıtsa da
Nafile
Yol uzun bilirim
Beklersen geç kalırsın dedim
Kendime o zaman
Uzayıp kısayan dalgaların
Matemli rüzgarını dinledin mi
Bana bir şeyler anlatıyor mu diye
Belki de zamanı geldi
İnat etmenin
Onlar seni yanına çağırıyorlar
İçindeki seni alt edeceksen
Dalgalar her zaman
Sana yardım ederler
Ayak uydurmanın şimdi tam sırası
En büyük dostum dalgalar benim
Uçurum en büyük düşmanım
Bu zamana kadar
Geçen koca ömrüm
Ayakta kalmayı öğretti
Adalet de bekledim ama gelmedi
Bir gün gelir umuduyla