Uçurtması Eriyor Bir Çocuğun

Yüreğimde acının karnavalı
yüz
süzlerden süzülen kir acıtıyor beni
kendine inanmayanın derin midir derisi
hüzün ki gözümü öpen tül
kaldırımlarda gün atıkları
kendini kıran ceviz
dumanına karışmayan penceresiz
umudu lekeledi gün tacirleri
gölgesini çoğaltan delik parmaklı
aşk; nazar boncuğu. beton delen
yitirilmiş tomurcuk kentlerin rahminde
yalnızlığın izdüşümleri
yağmurun dokunaklı sesinde…

Uçurtması eriyor bir çocuğun.