Uçurtmasını gökyüzüne kaçıran çocuklar gibi koştum
Nefesim kesilene kadar; Umutlarımın peşinden.
Bilmiyor ki insan;
Uçurtma tutkusunun anlık bir rüzgarla son bulacağını
Uçurtmamın ipi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta