Uçsuz Bucaksız Gökyüzü Şiiri - Kasım Kob ...

Uçsuz bucaksız gökyüzünde,
Neden bu kadar sert esiyor, yalnızlık rüzgarı?
Bir nehirdir, tüm duygularım,
Dalgaların arasında, bir gemisin en.
Coşkuyla akarken nehirler,
Benden kaçıyorsun sen, sana doğru koşuyorum oysa ben.
Her saniyede bir düş, her adımda bir anı.
Sen duymasan da, şarkıları sana fısıldar kalbim.
*
Sokaklarda yürüyorum artık, savuruyor beni rüzgar,
Seni arıyorum, gözlerim yerlerde.
Büyük bir fark var aramızda,
Benden kaçıyorsun sen, sana tutunuyorum ben.
*
Bu kelimelerin arasında görüyorum bugün seni,
Düşüyorsun her şeye, bir yağmur damlası gibi.
Kuşlar uçuşuyor, kanatları gümüş gibi.
Denizde kaybolur, sözlerim kum tanesi.
*
Gözlerim bulut gibi annem,
Başka ne yapmalıyım, ağlamazsam?
Sen beni görmüyorsun ama, sana bıraktığım dünyayı görüyorum ben.
*
Bir şiir yazıyorum, senin adına,
Her kelimesi bir umut, her harfi bir duygu.
*
Bu bedeni taşıyor ayaklarım,
Bir çölün ortasındayım,
Bir hayal, bir rüya gibi.
*
Gidiyorsun sevgilim.
Bir kış sabahı gibi, her şey değişiyor.
*
Yaptığım her şeyde, sana bir dünya sunuyorum,
Ama sen, yıkıyorsun o dünyayı.
*
Mavi kurdele çizip gözlerime,
Bir aşk, bir umut, bir rüya....
Ama sadece ben varım, yoksun sen.