Üçlükler Şiiri - Ataol Behramoğlu

aşk
Bir kadını sesinden başlarım sevmeye
Labirentinde gözlerinin
Kaybolmadan önce

şiir
Taşa biçim veren sanatçı gibi
Görünmez bir elle yontuyorum
Kendi ses tonumun biçimini

ilkbahar
Güneşle ve güvercinlerle dolu bir pakta
İzin veriyorum
Hayatın bana dokunmasına

şimdi
Şimdiki zamandır beni ilgilendiren
Şimdiki zamanda eriyen geçmiş
Ve gelecek, biriken

gün
Yağmur bütün gece yağclı durmaksızın
Ve sabaha karşı dinclı
Ansızın

kübist
Hamarat bir kedi geçiyor
Bir kedi değil sanki
Bir devinim ve renkleri geçiyor

ses
Şu an
Bir ses olamaz nu
Havaya asılı

oyun
Ölümdür
Tek gerçek
Ama gerçekler de ölür

Son
Bütün ömrümce aradığımı bulduğumda
Oturup ağlayacağım
Bir deniz kıyısında