Bir kelebek oldum
Geldim kanadına kondum
Gücüm yoktu uçmaya
Uçtum kanatlarınla
Unutup varlığımı
Çırptın kanadını...
Düştüm, çırptım kanatlarımı.
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Devamını Oku
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Varlığını unutup sevdiğinin kanatlarıyla uçmak... Sonrasında kendin uçmaya başlarsın, fakat 'keşke birlikte uçabilseydik' demez mi insan? Kendi varlığımızı eritmeden kimsenin varlığında, ruhumuzu esir etmeden, dar kalıplara sıkıştırmadan... Ya da gerçekten bir tarafı memnun etmek uğruna at gözlüğü takmış gibi hissetmek olmasa olmazmıydı? Gözünde gözlük varken hissedemiyor ya insan.. Kelebeğin düşerken uçması bundan olsa gerek... Duygulu şiirinizi tebrik ediyorum. Selam ve dua ile..
Bu ne hüzün,bu ne sitem?
Bu ne şiddet bu celal diyesim gelir..Hele hele UMUTlu şiirlerin ardından..?
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta