Uçabilmek Şiiri - Erdal Sayıl

İnsan şeytana uymadığı,
Nisbette asil iken;
Hale bak sen…!

Şu tarif onu anlatmaya yeter;
“İblise ders verecek kabiliyette adam…”
Belki o lainden de beter…!

Nerde? Evliyanın şeytanı da,
Müslüman olurmuş meğer…!
Fitnede emin ol,
Mel’un insan geçer…!
Kara meleği de, hayvanı da…
O’nun gücünün aslı şer;
Kirli zaten kanı da…!

Hâlbuki yükseldikçe biz;
Önümüzde Kainat aciz…!

Bilirseniz hatırlayın, yoksa öğrenin;
Allah’ın habibi tadını verdi secdenin…!
Ümmetine ki, namaz miraç gözümüzde…
Şüpheye yer yok,olamaz özümüzde…!

Hani, Ulu Cebrail takıldı;
Tek adım dahi atamadan çakıldı…!
Yetmedi izni, ileri geçmeye;
İnsan’ın hak, perdeleri açmaya…!
En Ulu nazarla, O’na bakıldı…!

Kudret aşk idi, aciz akıldı;
Tarikat ve şeriat bize iki kanat,
Ancak mü’min olan, uçmaya niyet kıldı…!

Erdal SAYIL