Üç yılda yirmi yıl Şiiri - Davut Mortaş

Üç Yılda Yirmi Yıl

Üç yılda yirmi yıl geçti içimden,
Kopardım ömrümü kendi biçimden.
Ne bir söz duydum ne ses hiç kimseden,
Bir ben ağladım, bir ben duydum beni.

Geceler boyandı gamla yüzüme,
Ay doğmaz oldu karanlık gözüme.
Her sabah mezar kazıldı özüme,
gömüldü her gün kimse bilmedi.

Azrail tutundum, elim kan içinde,
Bir gül arardım diken sancısında.
Nice baharlar yandı kış içinde,
Bir ben bekledim, kan ter içinde

Kırık aynada baktım suretime,
Sitemi işledim her kelimeye.
Gönlüm düştü gamın harab evine,
Bir ben yandım alev, ateş içinde

Kalbimde serilmiş bin yılın yükü,
Dilimde yarım bir duanın tükü.
“İyiyim” dedim de sustum hep çünkü.
Her gün doğdum ölüm beşiğinde.