Üç Şehir Arasında Şiiri - Muhittin Çiftçi

İstanbul’u düşündüm:
Bir vapur yanaştı kalbime,
martı sesleriyle karışık
senin birdenbire gülüşün.

Ankara’ya vardım sonra:
Kuru bir rüzgâr aldı elimden,
çocukluğumun cebinde unutulmuş
bir tren bileti gibi sert,
bir o kadar da sıcak.

İstanbul suya yazılmış bir kadeh buğu,
Ankara taşa oyulmuş bir soluk.
İkisini de sen tamamlıyorsun:
Biri omzundan dökülen ipek,
öteki gözlerinde duran sadelik.

Ve ben,
ikisinin ortasında
sana doğru yürüyen
ince bir şiirim sadece.
[17:06, 11.12.2025] Güçlükaya HABER Merkezi: Ey Adana…
Portakal çiçeği gibi duran adın
uzaklardan vuruyor yüzüme.
Bir kavanoz güneş sızıyor içime
her seni düşündüğümde.

Ankara’da yaşıyorum şimdi:
Sert bir rüzgârın cebinde
tütün kokulu bir akşamüstüyüm.
Karlı bir tren sesi geçiyor içimden,
her geçişinde biraz daha susuyorum.

Ve İstanbul…
Bir gidip bir geldiğim,
paslı bir kapı kilidi gibi
kalbimde açılıp kapanan şehir.
Martılar sırtımdan çekiyor yorgunluğumu,
senin gölgen sulara karışıyor.

Üç şehir, üç yanım:
Adana özlem,
Ankara kader,
İstanbul içimde bitmeyen yolculuk.

Ve ben,
hepsinden yapılma bir insan,
hepsine doğru yürüyen
bir şiir parçasıyım yalnızca.