Üç Kuruş Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

ÜÇ KURUŞ

şimdi zamanım mı,
gökyüzünün ve denizin mavisine aldanıp
ufka bakarken,
birden dalgaların hafif namelerine irkilip,
nasıl bir hastalığın pençesindeysem
küçücük bir tekneye bile razıyım,
bir an önce gelsin götürsün.
"banane" bile diyemeyeceğim bir dünya
ki ne aşkı aşk ne sevdası sevda,
bitmiş adeta insanlık,
kalmışım ölümcül bir hastalığın
pençesiyle baş başa
açlığın kollarımı kopardığı,
yoksulluğun bacaklarımı parçaladığı,
işsizliğin kafamı kopardığı,
sömürü düzeninde insanlığın bittiği
susan, duran, birleşmeyen
ve direnmeyenler arasında yaşamak değil
insan olmak!
buysa insanlık, batsın böyle insanlık,
bitsin bu insanlık
ne yar kaldı ne de yoldaş!
üç kuruşa, üç beş mala mülke
kahpece sattınız her şeyi
ne kol ne kanat bırakmadınız,
ey liberal kahpeler, bu saatten sonra
sizi liberal bataklığınıza uğurluyorum...

HASAN HÜSEYİN BEYDİL
27.11.2020