Üç kişi değiliz Şiiri - İsmet Koyuncu

Biz farklı üç kişiydik
Sarı ayşo kelçakır
Ve ben karayağız
İyi dostuz sanmıştık
Mayıs bir doğmuştum
İşçiler bayram kutluyordu
Altmış sekiz kuşağı
Bebektim cahildim
Ayşo üç yıl sonra
Gözlerini açtı dünyaya
Yine mayıs ama dokuz
Dünya hitlerden kurtulmuştu
Kel çakır benden büyüktü
Çeneside büyüktü zaten
Konuştumu susmak bilmez
Yalanlar cepte hazırdır
Yugoslavyadan gelmişti
Altmış dörtte doğmuştu
Doğumundan başakada
Hiç birşey olmamışt
Ben askerken dağlarda
Ayşo fırsat bulup gelmişti
Türkiyeye seksen dokuzda
Bulgaristan baskı zulüm
Onlar balkanlardan gelmişti
Ben ise anadoludan
İki bir mağluptum
kader tarafmı tutmuştu
Ayşoyla hoşlandık birbirimizden
Kel çakır şöförlük yapardı
Sıkılınca aramızı bozardı
Üçüncü kişi olmamalıydı
İstanbul eminönü balık ekmek
Gülhane parkı verilen çiçek
Yalova düğün Bursa dağ yolu
Ben ayşo şöför kel çakır
Yalan dolan girdi araya
Kel çakır laf cambazı
Sahte yeminlerin şahı
Balkanlar galip ikiye bir
Ben anadolu idim
Yalanım yok dolanım yok
Beni seven ben gibi sever
Sevdiğine dünyaları serer
Bir müddet konuşmadık Ayşoyla
Hal hatır sormadık neşeyle
Geç duydum çok sevdiği
Babası vefat etmiş aniden
Aradım baş sağlığı diledim
Görmedim yüzünü uzun zaman
Uzaktaydım unutmak istemekdeydim
Anadolu kucak açmış kaçmıştım
Döndüm güçlüydüm sağlamdım
Kel çakır çıktı karşıma
Özlemiş Beni ben onu silmişken
Yalakalık yalan dolan ve ayşo
Ayşo çıkıp gelmişti karşıma
Kel çakır bozduğu arayı buluyordu
Ne ben eski karayağızdım
Nede sevgim evvelkiydi
Ara ara görüştük şumnuluyla
Gözler çok şey anlatıyordu
Ama kelimeler çıkmıyordu
Ne ondan ne benden
İki yıl sonra sildim kel çakırı
Ummadığı anda yıkıldı
Yok ettim geçmişimden
Yaralamıştı beni derinden
Sevgiliyle arkadaş olunmuyor
Hislerimi yok ettim mazide
Şeytana uymuştuk biz öylece
Artık üç kişi değildik.