Üç Beş Nöbeti Şiiri - Şiir Sayesi

Gecenin üçü, sabahın beşi…
Kendimi kandırmak için bahaneler dokuyorum
yüreğimin yırtık yerlerine ince bir avuntu gibi.

Acımı dindirecek bir dua arıyorum,
dillerime yamalı umutlar iliştiriyorum
her gecenin doğmayan güneşine

Ama yine aynı yerdesin
yine üç beş nöbetinde buluyorum kendimi.
Anlatamadığım ne varsa,
beynimin karanlığında kemriliyorken hüzün
s birden dökülüyor dilimden,
birkaç mısrayla

Aklımdan seni sökmek için
her geceyle pazarlık ediyorum.
Uykusuzlukla baş başa kalıyorum,
bir diziye sığınıyorum sonra
Ve Kahvemin sıcağında soğumayan bir özlem var,
Sigara üstüne sigara ile yakıyorum gecelerde uzayan özlemini

Uykuları haram ediyorum gözlerime
Umdumu kaybediyorum
belki sen düş/üme gelmezsin diye,
belki gelir de yine gitmezsin diye.
Üç beş nöbetine kendimi
sen yerine feda ediyorum