Üç Şiiri - Bay Melun

Bir tane dilemedim.
Üç tane diledim hep.
Sevgi, huzur ve mutluluk.
Bir kere değil, üç kere serildim yere.
Her biri savurdu beni bir köşeye.
Bir kere değil, üç kere ayrıldım
aynı limandan.
Bir kere değil,
üç kere yanaştırmıştım çünkü
aynı gemiyi
aynı limana.
Hem dalgalı bir denizde,
hem de hafif bir lodosta.

Doğamadığım telaşlar,
ve ölmediğim savaşlar
mahvetti sanarken beni,
bitmeyen bir gecenin karanlığında
bir daha gördüm
kıyameti.
Bir kişi değil,
üç kişi geldiler
ve dört kişi ayrıldılar.
Götürdüler giderken
bedenimi.

Beklediğim bir kış gününde,
beklemediğim kısmetlerim
bir kere değil,
üç kere baktılar yüzüme.
Arkamı dönmeden
üç saat önce.
Bir tane değil,
üç tane çiçek bıraktım
mâzinin kara kaşı
ve kara gözüne.
Eriyip derman kalmayınca
yüreğimde,
bir kere değil,
üç kere vurdum dizlerimi yere.
Ve üç kere el salladım.
Bir değil,
üç kere dönüp baktım arkama.
Değmezdi oysa dönüp de bakmaya
dünya malına.