Tuzlu Avuçlar Şiiri - Ferhat Pektok

Elbet güneş, kimin mucizesi olmaktan gelirsin.
Kopmuş yıldızlar altındaki geceden.
Herkes bildiğinden midir nedir
Hiç kimse kalmadı bekleyen.

Titrek uzayan bir yakamoz vardı.
Bir çoğumuz ona kandı
Ateşi sönenler , sanırım doydu ışığa
Hep senden bahsedenler,
geleceğini bilenler,evlerine gittiler.
Ben kumdan kalelerimi bekledim
Kıvrıldım kuytuna yalnız başıma

En çok da alaca karanlığında,
yıldızlar koparken geceden.
Yalnızdım.
Dalgalar sanki kovuyordu.
Zihnimden yoksun inadımla,
sırrı bekledim.

Sende çok ağır doğ ,bu sabaha
Kumdan kalelerimin üzerine,
umutlarım yaslı,kızma yıkılmasın.
Hemen kıyısında metcezirde hayallerim .
Bana bir avuç durulsun .
Ve sen avuçlarımın içine doğ.
Sebebi ziyaretim olursun.