Dilim kilitlenmiş, hapsolmuş gözlerim.
Kimsesiz odamın alçak tavanına.
Ve yine coşmuş sol yanım,
Aklım, mazinin rafa kalkmış sayfalarında.
Dünleri bir kez daha bugün gibi yaşadım.
Dünlerde yaşadığım kadar bugün yaşamadım...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
