Tutsak Şiiri - Gürbüz Kaya

Düşmüşüz çıkmaz bir yola kalplerimiz ele ele,
Harmanlanmış tutkular ikimiz aynı gölgede,
Esir olmuşken birbirimize,
Hep tıkanan yollarda kaderin kavuşturduğuna tutsak.

Geç kalınmış bu tanışlık,
Yanlış zaman yanlış açılmış bu aralık,
Mutsuzum demedin ya,
Bu kahrolduğum en büyük tutsak.

İlk kokun estirdi baharı,ilk bakışın tutturdu heyecanı,
İlk dokunuş bu bedene, cana açtırdı tüm kilitlerimi,
Hoşgeldin diyecekken...
Son kelimen etti beni tutsak.

Gel desemde okşamayacaksın,koklamayacaksın,
Sev desem alışmaya korkacaksın,
İkimizde bile bile sahte kelimeler sunacağız,
Korktuğumda bu ya; olacağız yalana tutsak...