Tutmuştum elinden; anlamıştım çocukluğum ...

Kimseye değil çocukluğuma sordum kendimi bu sabah..
Hiç beklemediğim ama güzel cevaplar aldım; hem de ilginç cevaplar..


Mesela kalabalıktan korkmuyordum ben ama hep bir şarkı, hep bir sesleniş olmuştum kendime. Annemle balkonda semaverden çay içmekle çok mutlu oluyordum ya da onu izlerken mutluluğu görüyordum..
“Bu akşam ne yemek var anne? ” sorularıyla geçti çocukluğum..