Olmadı olamadı hiç annesinin şefkatli elleri ona sabahları günaydın diyen
Boğazından geçen ilk lokma gözünü açtığı zaman değildi
O seçmedi ellerini soğuk kış akşamlarında
Bir çıkmaz sokakta yaktığı ateşte ısıtmayı
Yattığı yerin kuş tüyü yatak olmasını hiç arzulamadı, arzulayamadı....
en son ne zamandı
Lanetim üzerinize ölü kefeni gibi örtülürken
Son bakışlarım göğsunuze bırakılan o bıçak gibi hatırlatıcısi olacak
Aslına var oluşunuzun düzmece bir çığlıktan ibaret olduğunun
Semalara deli kahkahaları yükselecek o zavallı akıllıların
Ve bir buluta tutunmaya çalışacak
O bulutta benim yüzümü görecek
Sana ait bir mektup var bende
Sana diye başlayan ve sevgiyle kal diye biten
Hani dedin ya gidemiyorsun diye
Giderdim gitmesine de önmeyeceğim gerçeğinden
Yani kendimen korktuğumdan gidemedim
haklısın belki de bir kadının şefkati yerine
Ruhuna dokunduğu an gözlerin
Çatlamış topraklara bir damla su aktı
Unutmuş susamışlığını karanlık gecelerde
Ateşle oynamaktan kül olmuş her bir yeri
Rüzgarın uçurduğu yanık kağıt parçası
Ayaklarının önünde soluklanırken
Belki dediğim her geçen gün biraz daha hüsranla doluyor yüreğim…
Üzüldüğüm kendime mi var
Olduğnu sandıklarıma mı bilemiyorum...
Kurgulanan yaşamda dejavu yaşanıyor...
Ortak sahneler Lale devrine ait...
Ekonomik zorlamaların yarattığı bir yarış pisti var....
Düşünmek bile ruhumu titretiyor
Dokunuşlar dilsiz çığlık içimde
Avuçlarımda sevişen o adam
Bedenime meydan okuyor
Sen ki çocukluğu yerme görürsün
Bende bir buse kadar özlem dolu
..........beni hiç anlayamadın aslına......
belki de sen sadece düşlerimde yarattığım
ve hep orada yaşattığım adamdın.......
var olduğunu sandığım ama hiç bulamadığım....
bir resmin var içimde...
öyle ki tüm ressamların eserlerinden çok daha derin,
Gözlerimin içinde alevler dans ediyor
Bedenimin içi öyle titriyor ki
Ruhum korkmuş
Yaşlarım akmalara isyankar....
Asileşmiş duygular
Meydan okuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!