Tutamam Ellerinden Şiiri - Necati Öztürk

Sanki bir masal gibi bir varsın birde yoksun öyle geçti seneler.
Hangi gurbet elde kırk gece kırk diyarda sende benim gibi hiç acılarla uyandınmı geceler.
O derin bakan gözlerin ötesinde bana keder olan kimbilir neler var neler.
Zifiri karanlık geceme doğan yıldızlar parlak olsada yolun sonunda bir deli rüzgar eser.
Düştüğüm şu girdaptan çıkmaya çalışırken tutunduğum ellerin beni dibine çeker.
Beslediğin duygular acıtan bir reçete gibi beni yavaş yavaş zehirler.
Ellerini ellerimden gözlerini gözlerimden çek artık hayallerinle beni incitme yeter.
Uzak mesafeler acıtsada beni zaman bir sargı gibi dönerken tedavi eder.
Maksad hasıl olunca çekilir gökten yıldızlar gam doldurur geceler.
Dönem artık geriye sen bir hiçsin bende yürüdüğüm yolları gül ile süsleseler.
Dağların ardı sıra kaf dağın arkasından inciden kervanları ardım sıra dizseler.
Anla artık Firuze tutamam ellerinden son kurşunu kafana sıkarımda deseler.

20/11/2025
Necat Öztürk