Turnanın Çilesi Şiiri - Kemter Abdal

Bu içli şiir, metaforik bir dille manevi bir durumu ve bu durumdaki bir canın halini anlatıyor. "Ulular bir pazar kurdu" dizesi, belki de manevi bir meclisi, bir irfan ortamını veya ilahi bir lütuf zamanını simgeliyor. "İyi malı herkes aldı, kötülerse sana kaldı" ifadesi, bu manevi pazarda değerli olanı ehil olanların kaptığını, geriye ise zorlukların, sıkıntıların veya manevi olarak daha çetin durumların kaldığını düşündürüyor. "Yâr elinden dönen turnam" yakarışı, bu zor durumda olan canın, ilahi kaynaktan, sevgiliden (Yâr) uzak kalmış, bir nevi geri dönmüş bir halde olduğunu ima ediyor. Turna figürü burada, yolculuğu, özlemi ve belki de kırılganlığı temsil ediyor. "Âlim gelip yolu kurdu, göklerde semâha durdu" dizeleri, rehberlik eden bir bilgenin, bir mürşidin yol gösterdiğini ve manevi yükselişe geçtiğini anlatıyor. "Gelmeye takatin yoktu, dost elinden dönen turnam" ifadesi ise, bahsi geçen canın bu yükselişe ayak uyduramadığını, gücünün yetmediğini ve bu yüzden dostun (Allah'ın) huzurundan bir şekilde geri kaldığını gösteriyor. "Dolu vurdu, yağmur vurdu, kanatların çok yoruldu" dizeleri, bu canın dünyevi veya manevi zorluklarla, çilelerle karşılaştığını, bu yüzden yorgun ve bitkin düştüğünü simgeliyor. "Gidecek bir yerin yoktu, uzak yollar giden turnam" ifadesi, çaresizliği, sığınacak bir liman bulamamayı ve belki de uzun ve yorucu bir manevi yolculuktan geldiğini anlatıyor. "Aman turnam, cânım turnam, kırklar ile gezen turnam" nakaratı ise, bu zor durumdaki cana duyulan şefkati, sevgiyi ve onun manevi değerini vurguluyor. "Kırklar ile gezen turnam" ifadesi, turnanın aslında yüksek bir manevi topluluğa ait olduğunu, belki de bir zamanlar o ulvi ortamda bulunduğunu ima ederek, mevcut durumun geçiciliğine ve potansiyeline işaret ediyor. Şiir, ilahi aşktan uzak düşmüş, zorluklarla yorulmuş bir canın halini hüzünlü bir dille aktarırken, ona duyulan sevgi ve şefkati de yansıtıyor.