Emrah'a
Gökyüzünün altında oturan çocuk
Gibi dururdun akşamları, dağılmış ve yalnız.
Zamandı üstümüzdeki kalın kabuk
Bir gülden çıkılırdı sabaha, sonrasız.
Gökkuşağının koynunda silinmiş bir yazı
Olurduk, camlara çizilen şekillerde
Aynı rengi arardık hep, turkuvazı.
Ama akşamdan kaybolanı bulmak, nerdee...
Camdan korkuyla sarkan çocuk
Gibi bakardın, bir şey anlamazdık
Kışın kalın kaplı kitabından.
Yağmurdan dizeler aşırıp kendimize yazardık
Kayıt Tarihi : 25.3.2002 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!