Türkü Şiiri - Zeynep Beşen

bir nazlı gülefşana
yenilmenin verdiği hazla
Rabbim geliyorum bir gece vakti kapına
dertlendiğim yerlere şükrümü serperek
gülüyorum yine bu beş para etmez dünyaya
yanlış anlamalar
temiz mihraplar eşliğinde
dilimde bir türkü
hiç bıkmadan söylenir gülefşan
onun varlığından habersiz
kaç uçurum içtim
sırf ayaklarına düşe bilmek için
saçlarına düşen yıldızlara imrendiğimi
bir sana anlattım
yine sen bilirsin.
susmanın kaybettirdiği bu çağdan
ona hoyrat sözlerimle
kaç harfi bayram yeri diye
bir bir çocuklara döşedim
sevdiğimi bilirsin gülefşanı
sevdiğimi bilir gülefşan
bilir de ha susar
bu nedenler
bir kendini yorup
bir bizi hırpalar.
onu ellerime düşür
düşür de görelim sevdanın en koyu çıkmazını
bir bahar mevsimsiz de açılır iste/sen
kalbimin payı olsun gülefşan.
ya dindir diyemem bu acımı
acım acı değil sende bilirsin
ele zehir olan bize şire çölünden toplanan
gül dür gelinciktir
bir ah mı haşa;
tövbe haşa!
ancak ve ancak şükür ve teşekkür
dizilir bu satırlara.
yanlış anla bizi
gülefşan
seviyorum seni.
gönüllü ve istekli.